Skip to main content

தமிழர்களின் சினிமா தாகம் தீர்த்து வைத்த கே டிவி

கே டிவிக்கு 20 வயதாகிறது.. நேற்றுதான் ஆரம்பித்தது போல இருக்கிறது.. அதற்குள் 20 வயதைத் தொட்டுள்ளது. தமிழ்நாட்டு மக்களின் திரை ரசனைக்கு பெரும் தீனி போட்ட பெருமை கே டிவிக்கு நிச்சயம் உண்டு.

தமிழ் திரை ரசிகர்களின் வாழ்க்கையை மாற்றிப் போட்டதிலும் பெரும் பங்குண்டு  கே டிவிக்கு. முன்பெல்லாம் தியேட்டருக்குப் போக வேண்டும் அல்லது கேசட் வாங்கிப் போட்டுப் பார்க்க வேண்டும் என்ற நிலைதான். அதை விட முக்கியமாக தியேட்டருக்குக் குடும்பத்துடன் போக வேண்டும் என்றால், டிக்கெட் செலவு, நொறுக்குத் தீனி செலவு, போக்குவரத்து செலவு என 500 ரூபாயாவது எடுத்து வைத்தாக வேண்டும். 

இந்த இடையூறுகளை எல்லாம் துடைத்துப் போட்டு சினிமா பார்க்கும் அனுபவத்தை மிக மிக இலகுவான ஒன்றாக மாற்றியது கே டிவி. சினிமா பார்ப்பதை சாதாரண விஷயமாக மாற்றிப் போட்டது கேடிவி. இந்த  சானல் வந்த புதிதில் திரையுலகின் கடும் அதிருப்திகளையும் சம்பாதிக்கத் தவறவில்லை. ஆனால் அதையும் கூட சன் குழுமம் லாவகமாக சமாளித்தது.. கடைசியில் திரையுலகின் அன்பையும், ஆதரவையும் பெற்று கேடிவியின் வளர்ச்சி பல படி மேலே உயர்ந்தது.

கே டிவி வந்த பிறகுதான் தொலைக்காட்சிகளில் சினிமா பார்க்கும் அனுபவம் மக்களிடையே அதிகரித்தது. அதேசமயம், தியேட்டர்களுக்கும் கூட்டம் குறையவில்லை. நல்ல படம் வந்தால் நிச்சயம் மக்கள் தியேட்டர்களுக்கு செல்லவே செய்தனர். சினிமா என்பது கஷ்டமான காரியம் அல்ல என்ற புதிய பாதையை ஏற்படுத்தியது கே டிவி. இருந்த இடத்திலேயே அதிக படங்களை பார்க்கும் அனுபவத்தைக் கொடுத்தது கே டிவி.

ஆரம்பத்தில் 3 படம் என்ற ஆரம்பித்து இப்போது 9 படங்கள் வரை வந்து விட்டது கே டிவி. கே டிவியைப் பார்த்து பல தொலைக்காட்சி சானல்கள் அடுத்தடுத்து பிறந்தன. ஆனாலும் யாரும் கே டிவிக்கு அருகில் கூட வர முடியவில்லை. காரணம் சன் டிவி வைத்துள்ள பிரமாண்ட பட அணிவரிசைதான்.

கொரோனா லாக்டவுன் காலத்தில் கே டிவிதான் மக்களின் பொழுதுபோக்குக்கு மிகச் சிறந்த ஊடகமாக இருந்தது. லாக்டவுன் சமயத்தில் மக்களை மகிழ்விக்கும் பணியை கே டிவி திறம்பட செய்தது என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. தமிழ் நாட்டு மக்களின் சினிமா பார்க்கும் அனுபவத்தை புதுமையாக மாற்றியமைத்த கே டிவியின் கதை நிச்சயம் தமிழ் சினிமா வரலாற்றில் மறக்க முடியாத, தவிர்க்க முடியாத ஒன்று என்பதில் சந்தேகம் இல்லை.

கே டிவியின் வெற்றிக்கு அங்கீகாரமாக, அந்த சேனலின் 20வது ஆண்டையொட்டி அதன் சக போட்டி சானலான ஜீ திரை வாழ்த்து சொல்லியுள்ளது.. ஆரோக்கியமான போட்டிதான்.. வரவேற்கலாம், வாழ்த்தலாம்.

Comments

Popular posts from this blog

வாழ்க்கைப் பயணங்கள்.. எப்போதும் முடிவதில்லை!

வருடங்கள் கூடக் கூட வயதும் ஏறும்.. இது இயற்கை.. ஒவ்வொரு வருடமும் வரும் பிறந்த நாள்.. அத்தனை சந்தோஷம் தரும்.. இளம் வயதில்!. வயது மேலே செல்லச் செல்ல கொண்டாட்டங்கள் தவிர்த்து, அதைத் தாண்டி கவலைகளும், அதன் தாக்கங்களால் ஏற்படும் ஏக்கங்களும் நிரம்பிக் கிடக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரை கவலைகளை நான் பெரிதாக தேக்கி வைத்துக் கொள்வதில்லை. எனக்கும் கவலைகள் வரும், சோகங்களும் நிழலாடும்.. வருத்தங்களும் வந்து போகும்.. ஆனால் எல்லோருமே "விசிட்டிங் புரபசர்" போலத்தான்.. வருவார்கள், வந்த வேகத்தில் போய் விடுவார்கள். எனவே எனக்கென்று தனியாக கொண்டாட்டங்களை வைத்துக் கொள்வதில்லை. எல்லா நாளுமே எனக்கு கொண்டாட்டம்தான்.. என்னுடன் இருப்பவர்களின் சந்தோஷமே எனது சந்தோஷமும்.. நான் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பதன் ரகசியம் இதுதான்! இதுவரை எந்தப் பிறந்த நாளிலும் அடைந்திராத ஒரு சந்தோஷத்தை, உச்சகட்ட மகிழ்ச்சியை இந்த 53வது பிறந்த நாளில் உணர்ந்து, மனசு நெகிழ்ந்து, உற்சாகத்தில் நிரம்பியிருக்கிறது. நிறைய காரணங்கள்.  அதில் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் இங்கு பகிர ஆசைப்படுகிறேன். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏகப்பட்ட ஆசைகள், கனவுகள் இருக்கும். எனக்க

"நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க.. அப்பா"... உலாப் போகும் உணர்வுகள் (2)

இருக்கு.. இந்த ஆஸ்பத்திரியில் நமக்கு வித்தியாசமான அனுபவம் இருக்கு என்று மனதுக்குள் ஒரு அசரீரி ஓட.. மெல்லிய சிந்தனையுடன் தனது பேகை எடுத்து கட்டில் மீது மீது வைத்து அதைத் திறந்து துணிகளை புரட்டி லுங்கியை உருவி அதைக் கட்டிக் கொண்டான் ஆதவன்.  செல்போனை எடுத்து வீட்டுக்கு போன் செய்து, நான் வந்துட்டேம்மா.. எல்லாம் நல்லாருக்கு. நல்ல ரூம் மேட் கிடைச்சிருக்கார் என்று கூறி விட்டு போனை கீழே வைத்தான்.  அறைக்கு வெளியே என்ன நிலவரம் என்று பார்ப்பதற்காக மெல்ல வெளியேறி வந்தான். நீண்டு கிடந்த காரிடாரில் ஒரு விதமான அமைதி. அறைகள் எல்லாம் கதவு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஆனால் உள்ளுக்குள் விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அமைதியாக. ஆதவனின் அறைக்கு இடதுபுறத்தில் ஒரு அறை. அதில் அப்பா, மகள் இருப்பது தெரிந்தது. அதற்கு எதிர்புற வரிசை மூலை அறையில் ஒரு வயதான கணவன், மனைவி. கணவர் தண்ணீர் பிடிப்பதற்காக பிளாஸ்க்குடன் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்து ஆதவன் புன்னகைத்தான். பதிலுக்கு அவரிடமிருந்தும் ஒரு சின்னப் புன்னகை. "நல்லாருக்கீங்களா. இப்ப பரவாயில்லையா" "நல்லாருக்கேன் சார்.. புது

"கிங் இன்ஸ்டிடியூட் அரிசில நம்ம பெயர் எழுதியிருந்தா என்ன சார் செய்ய முடியும்?".. உலாப் போகும் உணர்வுகள் (1)

 "என்னங்க பண்ணலாம்.. பேசாம ஹாஸ்பிடல் போய் அட்மிட் ஆயிடுறீங்களா?" லட்சுமி அப்படிக் கேட்டபோது ஆதவனுக்கு தெளிவாக எந்த யோசனையும் வரவில்லை. மனதுக்குள் மெல்ல குழப்பம் குடியேறியது. போகலாமா, வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தை விட, நமக்கு ஏதாவது நடந்து விட்டால் அகிலன் நிலைமை என்னாகும் என்ற பயம்தான் முதலில் தலை தூக்கியது. கையில் வைத்திருந்த ரிப்போர்ட்டை திரும்பப் பார்த்தான்.. சின்ன யோசனைக்குப் பிறகு " ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் லட்சுமி, ஹாஸ்பிடல் போயிடலாம்" ஆதவன் சொன்னதைக் கேட்டதும், லட்சுமிக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் பேக்கிங் முடிய.. 4 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினான் ஆதவன். மனதுக்குள் இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயமெல்லாம் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் கூட ஏதோ ஒரு குழப்பம்.. கார் மெல்ல வேகம் பிடித்து பாய்ந்து செல்ல, பின்னால் ஓடிச் சென்ற உருவங்களை உள்வாங்கி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்த ஆதவனுக்குள் எண்ணற்ற சிந்தனைகள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை.. ஒவ்வொரு விதமாக.. ஒவ்வொரு சுவையில், ஒவ்வொரு திசையில்.. அத்தனை பேரையும் வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றைச் சொல்லாக.