Skip to main content

வா.. வாத்யாரே!


இந்திய கிரிக்கெட் அணிக்கு சரியான வாத்தியார் கிடைத்துள்ளார்.

இந்திய கிரிக்கெட் அணிக்கு கோச்சாக இருப்பதற்கெல்லாம் பெரிய பாண்டித்யம் தேவைப்படாது. அதற்குப் பதில், அணியின் சீனியர்களை சரியாக கையாளத் தெரிந்தாலே போதும், அந்த கோச் தனது முழு பதவிக்காலத்தையும் சத்தமில்லாமல் முடித்து விடலாம்.

இதுதான் இன்று வரை உள்ள நிலவரம். ஆனால் இந்திய கிரிக்கெட் அணியின் மென்டார் ஆக மாறியுள்ள மகேந்திர சிங் தோனி மீது ஒரு தனி எதிர்பார்ப்பு கிளம்பியுள்ளது. இந்திய கிரிக்கெட் அணியில் வீரராகவும், விக்கெட் கீப்பராகவும் அறிமுகமாகியபோது ஒரு புயலென கலக்கியவர் அவர். அதன் பின்னர் அவரிடம் கேப்டன் பொறுப்பு வந்த பிறகு அந்த பொறுப்பை யாரும் எதிர்பாராத வகையில் திறமையாக நிர்வகித்தவர்.

அவர் தொட்டதெல்லாம் துலங்கியது, அவர் சொல் பேச்சு கேட்டு நடந்த ஒவ்வொரு வீரரும் அவரவர் திறமையில் உச்சம் தொட்டனர். தட்டிக் கொடுத்து வேலை வாங்குவதிலும், யாருக்கு என்ன திறமை இருக்கிறது என்பதைக் கண்டறிந்து, அதன் போக்கில்  அவர்களைக் கொண்டு சென்று சிறந்ததைப் பெறுவதிலும் தோனிக்கு நிகர் தோனிதான்.


இதனால்தான் ஒவ்வொரு கோப்பையையும் தோனி அணி சொல்லி சொல்லி அடித்து வந்தது. இந்த சாதனையை முறியடிப்பதெல்லாம் அசாதாரணமானது. விராட் கோலியால் கூட அது முடியுமா என்பது சந்தேகம்தான். இந்த நிலையில்தான் டி20 உலகக் கோப்பை போட்டியில் இந்திய அணியின் மென்டார் ஆக உருவெடுத்துள்ளார் தோனி.

தோனி கூட இருந்தாலே 100 யானைகளின் பலம் கிடைத்தது போல. அப்படி இருக்கையில் அவரே மென்டார் ஆக வரும்போது இந்திய அணி வீரர்களுக்கு குறிப்பாக கேப்டன் கோலிக்கும், ஜூனியர் வீரர்களுக்கும் நிச்சயம் மிகப் பெரிய பலம்தான் என்பதில் சந்தேகம் தேவையில்லை. குறிப்பாக இளம் வீரர்களுக்கு தோனி மிகப் பெரிய பூஸ்ட் ஆக அமைவார் என்று நம்பலாம்.

இளம் திறமையை அதிகமாக நம்புபவர், ஊக்குவிப்பவர் தோனி. அவரே ஒரு இளைஞராக பல சாதனைகள் புரிந்தவர்தானே. அந்த அனுபவத்தை அப்படியே இளம் வீரர்களுக்குப் பாய்ச்சி, சீனியர்களுக்கு நிகராக அவர்களையும் விஸ்வரூபம் எடுக்க வைப்பார் தோனி என்ற நம்பிக்கை இப்போதே கிரிக்கெட் ஆர்வலர்களுக்கு வந்து விட்டது.

தோனி அதிகம் பேச மாட்டார். வீரர்களின் திறமைகளை சரியாக புரிந்து கொண்டு, நுனுக்கங்களை கற்றுக் கொடுப்பார் அல்லது அவர்களிடம் உள்ள நுனுக்கங்களில் ஏதாவது மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்றால் அதைச் செய்வார். அவ்வளவுதான்.. யாரிடமும் புதுசாக எதையும் திணிக்க முடியாது. இருக்கும் திறமையைத்தான் சரியாக பயன்படுத்த வேண்டும். இந்த எதார்த்தத்தை சரியாக புரிந்து கொண்டவர்தான் தோனி. எனவே டி20 உலகக் கோப்பைப் போட்டியில் தோனியின் ஆலோசனையின் கீழ் இந்திய அணி பிரமாதமாக ஜொலிக்க வாய்ப்புகள் அதிகம்.

புது வாத்தியாரை வரவேற்போம்.. விரைவில் "ஹெட் மாஸ்டராகவும்" மாறட்டும்!

Comments

Popular posts from this blog

வாழ்க்கைப் பயணங்கள்.. எப்போதும் முடிவதில்லை!

வருடங்கள் கூடக் கூட வயதும் ஏறும்.. இது இயற்கை.. ஒவ்வொரு வருடமும் வரும் பிறந்த நாள்.. அத்தனை சந்தோஷம் தரும்.. இளம் வயதில்!. வயது மேலே செல்லச் செல்ல கொண்டாட்டங்கள் தவிர்த்து, அதைத் தாண்டி கவலைகளும், அதன் தாக்கங்களால் ஏற்படும் ஏக்கங்களும் நிரம்பிக் கிடக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரை கவலைகளை நான் பெரிதாக தேக்கி வைத்துக் கொள்வதில்லை. எனக்கும் கவலைகள் வரும், சோகங்களும் நிழலாடும்.. வருத்தங்களும் வந்து போகும்.. ஆனால் எல்லோருமே "விசிட்டிங் புரபசர்" போலத்தான்.. வருவார்கள், வந்த வேகத்தில் போய் விடுவார்கள். எனவே எனக்கென்று தனியாக கொண்டாட்டங்களை வைத்துக் கொள்வதில்லை. எல்லா நாளுமே எனக்கு கொண்டாட்டம்தான்.. என்னுடன் இருப்பவர்களின் சந்தோஷமே எனது சந்தோஷமும்.. நான் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பதன் ரகசியம் இதுதான்! இதுவரை எந்தப் பிறந்த நாளிலும் அடைந்திராத ஒரு சந்தோஷத்தை, உச்சகட்ட மகிழ்ச்சியை இந்த 53வது பிறந்த நாளில் உணர்ந்து, மனசு நெகிழ்ந்து, உற்சாகத்தில் நிரம்பியிருக்கிறது. நிறைய காரணங்கள்.  அதில் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் இங்கு பகிர ஆசைப்படுகிறேன். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏகப்பட்ட ஆசைகள், கனவுகள் இருக்கும். எனக்க

"நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க.. அப்பா"... உலாப் போகும் உணர்வுகள் (2)

இருக்கு.. இந்த ஆஸ்பத்திரியில் நமக்கு வித்தியாசமான அனுபவம் இருக்கு என்று மனதுக்குள் ஒரு அசரீரி ஓட.. மெல்லிய சிந்தனையுடன் தனது பேகை எடுத்து கட்டில் மீது மீது வைத்து அதைத் திறந்து துணிகளை புரட்டி லுங்கியை உருவி அதைக் கட்டிக் கொண்டான் ஆதவன்.  செல்போனை எடுத்து வீட்டுக்கு போன் செய்து, நான் வந்துட்டேம்மா.. எல்லாம் நல்லாருக்கு. நல்ல ரூம் மேட் கிடைச்சிருக்கார் என்று கூறி விட்டு போனை கீழே வைத்தான்.  அறைக்கு வெளியே என்ன நிலவரம் என்று பார்ப்பதற்காக மெல்ல வெளியேறி வந்தான். நீண்டு கிடந்த காரிடாரில் ஒரு விதமான அமைதி. அறைகள் எல்லாம் கதவு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஆனால் உள்ளுக்குள் விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அமைதியாக. ஆதவனின் அறைக்கு இடதுபுறத்தில் ஒரு அறை. அதில் அப்பா, மகள் இருப்பது தெரிந்தது. அதற்கு எதிர்புற வரிசை மூலை அறையில் ஒரு வயதான கணவன், மனைவி. கணவர் தண்ணீர் பிடிப்பதற்காக பிளாஸ்க்குடன் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்து ஆதவன் புன்னகைத்தான். பதிலுக்கு அவரிடமிருந்தும் ஒரு சின்னப் புன்னகை. "நல்லாருக்கீங்களா. இப்ப பரவாயில்லையா" "நல்லாருக்கேன் சார்.. புது

"கிங் இன்ஸ்டிடியூட் அரிசில நம்ம பெயர் எழுதியிருந்தா என்ன சார் செய்ய முடியும்?".. உலாப் போகும் உணர்வுகள் (1)

 "என்னங்க பண்ணலாம்.. பேசாம ஹாஸ்பிடல் போய் அட்மிட் ஆயிடுறீங்களா?" லட்சுமி அப்படிக் கேட்டபோது ஆதவனுக்கு தெளிவாக எந்த யோசனையும் வரவில்லை. மனதுக்குள் மெல்ல குழப்பம் குடியேறியது. போகலாமா, வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தை விட, நமக்கு ஏதாவது நடந்து விட்டால் அகிலன் நிலைமை என்னாகும் என்ற பயம்தான் முதலில் தலை தூக்கியது. கையில் வைத்திருந்த ரிப்போர்ட்டை திரும்பப் பார்த்தான்.. சின்ன யோசனைக்குப் பிறகு " ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் லட்சுமி, ஹாஸ்பிடல் போயிடலாம்" ஆதவன் சொன்னதைக் கேட்டதும், லட்சுமிக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் பேக்கிங் முடிய.. 4 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினான் ஆதவன். மனதுக்குள் இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயமெல்லாம் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் கூட ஏதோ ஒரு குழப்பம்.. கார் மெல்ல வேகம் பிடித்து பாய்ந்து செல்ல, பின்னால் ஓடிச் சென்ற உருவங்களை உள்வாங்கி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்த ஆதவனுக்குள் எண்ணற்ற சிந்தனைகள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை.. ஒவ்வொரு விதமாக.. ஒவ்வொரு சுவையில், ஒவ்வொரு திசையில்.. அத்தனை பேரையும் வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றைச் சொல்லாக.