Skip to main content

ஜோசப் ஜார்ஜ் என்கிற ஜோஜு ஜார்ஜ் என்றொரு (நடிப்பு) அரக்கன்!



முடிந்தவரை போராடு என்பதெல்லாம் இவரது அகராதியில் கிடையாது.. அடையும் வரை போராடு என்பதே இவரது மந்திரம். ஜோஜு ஜார்ஜின் வெற்றிக்கு இந்த அடிப்படை ஆவேசம்தான் முக்கியக் காரணம்.

மலையாள சினிமாவுக்கு ஒரு நல்ல அதிர்ஷ்டம் உண்டு. நல்ல நல்ல கலைஞர்கள் அடுத்தடுத்து வந்து கொண்டே இருப்பார்கள். புதுப் புது முயற்சிகளை அவர்கள் தந்து கொண்டே இருப்பார்கள்.. அவர்களுக்கு வெற்றி கிடைக்கும் வரை விடாமல் முயன்று கொண்டே இருப்பார்கள் - படம் ஓடுதோ இல்லையோ அதைப் பற்றி கிஞ்சித்தும் கவலைப்பட மாட்டார்கள்- வெற்றி வந்த பிறகும் கூட அவர்களது சோதனைகள் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கும். மலையாள சினிமாவின் மலைக்க வைக்கும் ஆரோக்கிய வளர்ச்சிக்கு இதுதான் அடிப்படை காரணம்.

ஜோஜு அப்படிப்பட்ட ஒரு கலைஞர்தான். இவரது திரைத்துறை வளர்ச்சி என்பது ஆச்சரியம் அளிக்கக் கூடியது. அலட்டிக் கொள்ளாத நடிப்பு, சக கலைஞர்களுக்கு ஈடு கொடுத்து அவர்களது நடிப்பையும் தூக்கி விடும் அசாத்தியம், சோதனை முயற்சிகளுக்கு கொஞ்சம் கூட தயக்கம் காட்டாத தன்மை, தோல்வி வெற்றியை தலைக்கு கொண்டு போய் அடைத்துக் கொள்ளாமல் தொடர்ந்து நல்ல நடிப்பை  தருவது, சின்ன ரோலாக இருந்தாலும் அதில் தாக்கத்தை உட்புகுத்துவது என்று அசத்திக் கொண்டிருக்கும் ஒரு நல்ல கலைஞன்தான் ஜோஜு.

ஜோஜு திடீரென வந்த நடிகர் அல்ல.. சின்ன சின்ன ரோல்களில் நடித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு சாதாரண ஜூனியர் ஆர்ட்டிஸ்டாக இருந்தவர். கிடைத்த ரோல்களை சரியாக பயன்படுத்திக் கொண்டு, இயக்குநர்களின் கண்களில் தொடர்ந்து விழுந்து கொண்டிருந்தவர். கிடைத்த கிளைகளைப் பற்றி மெல்ல மெல்ல மேலே வந்தவர்.  சாதாரணை துணை நடிகராக இருந்து இன்று மலையாள சினிமாவின் முன்னணிக் கலைஞராக உருமாறி நிற்கிறார் ஜோஜு.

ஒரு செகன்ட் கிளாஸ் யாத்ரா, 10 கல்பனகள், ஜோசப், நாயட்டு, மாலிக், ஹலால் லவ் ஸ்டோரி, 1, ஹோட்டல் கலிபோர்னியா, சோழா,  என இவர் நடித்த படங்களின் பட்டியல் மிகப் பெரியது. ஒவ்வொரு படத்திலும் ஒரு மாதிரியாக உருமாறி அசத்தியிருப்பார்.  இவரது மழவில் கூடாரம் இவருக்கு சின்னப் படமாக இருந்தாலும் கவனிப்புக்குரியதாக இருந்தது. 

இவர் தனித்து நாயகனாக நடித்தது ஜோசப் படம்தான்.. அதில் அவரது கேரக்டர் மிகப் பிரமாதமாக சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும். இவரது நடிப்பும் தூக்கலாகவே இருக்கும். அத்தனை இயல்பாக நடித்திருப்பார். ஒரு ரிடையர்ட் போலீஸ்காரராக இவர் நடித்திருப்பார். நல்ல நடிப்புக்கு இந்த ரோலை உதாராணமாக காட்டலாம். அத்தனை எதார்த்தம், அத்தனை துல்லியம்..  கொஞ்சம் கூட மிகை இல்லாமல், தத்ரூபமாக வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கும் இந்த கதாபாத்திரம்.

நடிகராக மட்டுமல்லாமல் சில படங்களையும் தயாரித்துள்ளார் ஜோஜு. தொடர்ந்து நல்ல படங்களைக் கொடுத்து வரும் ஜோஜு, இந்த கொரோனா காலத்தில் ஓடிடி பிளாட்பார்ம் மூலம் மலையாளத்தைத் தாண்டி பிற மொழி ரசிகர்களையும் தனது நடிப்பால் கட்டி இழுத்துள்ளார். அந்த வகையில் ஓடிடிக்குத்தான் அனைவரும் நன்றி சொல்ல வேண்டும்.

தமிழில் கூட இவர் ஜகமே தந்திரம் படத்தில் நடித்திருந்தார். சின்ன ரோலாக இருந்தாலும் அதுவும் மனதை ஈர்க்கும் வகையில் இருந்ததை குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டும். ஜோஜு போன்ற நடிப்பு ராட்சசர்கள் தமிழுக்கும் கூட நிறைய தேவை.. !

Comments

Popular posts from this blog

வாழ்க்கைப் பயணங்கள்.. எப்போதும் முடிவதில்லை!

வருடங்கள் கூடக் கூட வயதும் ஏறும்.. இது இயற்கை.. ஒவ்வொரு வருடமும் வரும் பிறந்த நாள்.. அத்தனை சந்தோஷம் தரும்.. இளம் வயதில்!. வயது மேலே செல்லச் செல்ல கொண்டாட்டங்கள் தவிர்த்து, அதைத் தாண்டி கவலைகளும், அதன் தாக்கங்களால் ஏற்படும் ஏக்கங்களும் நிரம்பிக் கிடக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரை கவலைகளை நான் பெரிதாக தேக்கி வைத்துக் கொள்வதில்லை. எனக்கும் கவலைகள் வரும், சோகங்களும் நிழலாடும்.. வருத்தங்களும் வந்து போகும்.. ஆனால் எல்லோருமே "விசிட்டிங் புரபசர்" போலத்தான்.. வருவார்கள், வந்த வேகத்தில் போய் விடுவார்கள். எனவே எனக்கென்று தனியாக கொண்டாட்டங்களை வைத்துக் கொள்வதில்லை. எல்லா நாளுமே எனக்கு கொண்டாட்டம்தான்.. என்னுடன் இருப்பவர்களின் சந்தோஷமே எனது சந்தோஷமும்.. நான் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பதன் ரகசியம் இதுதான்! இதுவரை எந்தப் பிறந்த நாளிலும் அடைந்திராத ஒரு சந்தோஷத்தை, உச்சகட்ட மகிழ்ச்சியை இந்த 53வது பிறந்த நாளில் உணர்ந்து, மனசு நெகிழ்ந்து, உற்சாகத்தில் நிரம்பியிருக்கிறது. நிறைய காரணங்கள்.  அதில் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் இங்கு பகிர ஆசைப்படுகிறேன். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏகப்பட்ட ஆசைகள், கனவுகள் இருக்கும். எனக்க

"நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க.. அப்பா"... உலாப் போகும் உணர்வுகள் (2)

இருக்கு.. இந்த ஆஸ்பத்திரியில் நமக்கு வித்தியாசமான அனுபவம் இருக்கு என்று மனதுக்குள் ஒரு அசரீரி ஓட.. மெல்லிய சிந்தனையுடன் தனது பேகை எடுத்து கட்டில் மீது மீது வைத்து அதைத் திறந்து துணிகளை புரட்டி லுங்கியை உருவி அதைக் கட்டிக் கொண்டான் ஆதவன்.  செல்போனை எடுத்து வீட்டுக்கு போன் செய்து, நான் வந்துட்டேம்மா.. எல்லாம் நல்லாருக்கு. நல்ல ரூம் மேட் கிடைச்சிருக்கார் என்று கூறி விட்டு போனை கீழே வைத்தான்.  அறைக்கு வெளியே என்ன நிலவரம் என்று பார்ப்பதற்காக மெல்ல வெளியேறி வந்தான். நீண்டு கிடந்த காரிடாரில் ஒரு விதமான அமைதி. அறைகள் எல்லாம் கதவு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஆனால் உள்ளுக்குள் விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அமைதியாக. ஆதவனின் அறைக்கு இடதுபுறத்தில் ஒரு அறை. அதில் அப்பா, மகள் இருப்பது தெரிந்தது. அதற்கு எதிர்புற வரிசை மூலை அறையில் ஒரு வயதான கணவன், மனைவி. கணவர் தண்ணீர் பிடிப்பதற்காக பிளாஸ்க்குடன் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்து ஆதவன் புன்னகைத்தான். பதிலுக்கு அவரிடமிருந்தும் ஒரு சின்னப் புன்னகை. "நல்லாருக்கீங்களா. இப்ப பரவாயில்லையா" "நல்லாருக்கேன் சார்.. புது

"கிங் இன்ஸ்டிடியூட் அரிசில நம்ம பெயர் எழுதியிருந்தா என்ன சார் செய்ய முடியும்?".. உலாப் போகும் உணர்வுகள் (1)

 "என்னங்க பண்ணலாம்.. பேசாம ஹாஸ்பிடல் போய் அட்மிட் ஆயிடுறீங்களா?" லட்சுமி அப்படிக் கேட்டபோது ஆதவனுக்கு தெளிவாக எந்த யோசனையும் வரவில்லை. மனதுக்குள் மெல்ல குழப்பம் குடியேறியது. போகலாமா, வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தை விட, நமக்கு ஏதாவது நடந்து விட்டால் அகிலன் நிலைமை என்னாகும் என்ற பயம்தான் முதலில் தலை தூக்கியது. கையில் வைத்திருந்த ரிப்போர்ட்டை திரும்பப் பார்த்தான்.. சின்ன யோசனைக்குப் பிறகு " ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் லட்சுமி, ஹாஸ்பிடல் போயிடலாம்" ஆதவன் சொன்னதைக் கேட்டதும், லட்சுமிக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் பேக்கிங் முடிய.. 4 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினான் ஆதவன். மனதுக்குள் இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயமெல்லாம் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் கூட ஏதோ ஒரு குழப்பம்.. கார் மெல்ல வேகம் பிடித்து பாய்ந்து செல்ல, பின்னால் ஓடிச் சென்ற உருவங்களை உள்வாங்கி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்த ஆதவனுக்குள் எண்ணற்ற சிந்தனைகள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை.. ஒவ்வொரு விதமாக.. ஒவ்வொரு சுவையில், ஒவ்வொரு திசையில்.. அத்தனை பேரையும் வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றைச் சொல்லாக.