Skip to main content

"எம்ஜிஆரும், ஜெயலலிதாவும் பாத்துக்குவாங்க".. சசிகலா ஏன் அப்படிச் சொன்னார்?

எம்ஜிஆரும், ஜெயலலிதாவும்தான் இனி கழகத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டும் .. காப்பாற்றுவார்கள் என நம்புகிறேன் என்று சசிகலா கூறியிருப்பதை சாதாரணமாக எடுத்துக் கொள்ள முடியாது. தன்னால் இனி கட்சியை மீட்க முடியாது என்பதை மறைமுகமாக அவர் சுட்டிக்  காட்டியுள்ளாரா என்ற அர்த்தத்திலும் இதைப் பார்க்க வேண்டியுள்ளது.

மறைந்து போய் விட்ட இந்த தலைவர்கள் கழகத்தைக் காப்பாற்றுவார்கள் என்று சசிகலா ஏன் கூற வேண்டும் என்ற கேள்வி எழுகிறது.

பெங்களூர் சிறையிலிருந்து வெளியே வந்த பிறகு அதிகமுவைக் கைப்பற்றுவார் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டவர் சசிகலா. ஆனால் சிறையிலிருந்து வந்த முதல் நாள் ஏற்படுத்திய பரபரப்போடு அப்படியே அமைதியாகி விட்டார். திடீரென ஒரு நாள் அரசியலுக்கு முழுக்குப் போடுவதாகவும் கூறி விட்டு கப்சிப்பென்று ஆகி விட்டார். 

பின்னர் தேர்தல் சமயத்தில் கட்சிக்காரர்களுடன் போனில் பேசினார். அந்த ஆடியோக்கள் வெளியாகி புதிய பரபரப்பைக் கிளப்பின. ஆனால் அதிமுகவை அவரால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. இந்த நிலையில் இன்று ஜெயலலிதா சமாதிக்கு வந்து போயுள்ளார். சிறையிலிருந்து வந்த பிறகு முதல் முறையாக இன்றுதான் ஜெயலலிதா சமாதிக்கு வந்தார் சசிகலா. சிறைக்குப் போவதற்கு முன்பு வந்து விட்டு போன பிறகு இன்றுதான் முதல் முறையாக சமாதிக்கு வந்தார் சசிகலா.

சரி சமாதிக்கு வந்துள்ளதால் ஏதாவது பரபரப்பாக பேசலாம் அல்லது ஏதாவது செய்யலாம் என்ற எதிர்பார்ப்பில் அமமுக கட்சியினரும் பெரும் திரளாக வந்திருந்தனர். ஆனால் அவரோ செய்தியாளர்களிடம் பேசுகையில், எம்ஜிஆரும், ஜெயலலிதாவும் பார்த்துக் கொள்வார்கள் என்று கூறி விட்டுப் போனது சப்பென்று ஆகி விட்டது. அதிமுகவை மீட்க என்னால் இயலவில்லை, இனி எம்ஜிஆர், ஜெயலலிதாவால் ஏதாவது மாஜிக் நடந்தால்தான் உண்டு என்று மறைமுகமாக சொல்லியுள்ளாரா சசிகலா என்ற சந்தேகமும் எழுகிறது.

சசிகலாவைப் பொறுத்தவரை சிறைக்குப் போவதற்கு முன்பு இருந்த ஆவேசமும், வேகமும் அவர் வெளியே வந்த பிறகு இல்லை, அது போய் விட்டது. இப்போது அவர் வெறும் சசிகலாவாக மட்டுமே இருக்கிறார். அவர் எதிர்பார்த்த எந்த பலமும் அவருக்கு வந்து சேரவில்லை. பெரிய தலைவர்கள் யாருமே அவருக்காக பகிரங்கமாக குரல் கொடுத்து அதிமுகவிலிருந்து வெளியே வரவில்லை. இப்படிப்பட்ட நிலையில் தன்னால் மட்டுமே எதுவும் செய்ய முடியாது என்ற எதார்த்தத்தை சசிகலா உணர்ந்துள்ளபடியால்தான் இவ்வாறு பொதுவாக பேசி விட்டுப் போயுள்ளதாக கருதப்படுகிறது.

எப்படி இருந்தாலும் மாறிப் போய் விட்ட அரசியல் சூழலில், அதிமுகவுக்கு மக்கள் மத்தியில் மிகப் பெரிய அதிருப்தி நிலவி வரும் நிலையில், ஊரக உள்ளாட்சித் தேர்தலிலும் அதிமுக பெரும் தோல்வியைச் சந்தித்துள்ள நிலையில், சசிகலாவால் கட்சியைக் கைப்பற்றினாலும் கூட எந்த வகையிலும் சோபிக்க முடியாது என்றே கருதப்படுகிறது. எனவே சசிகலா இப்போதைக்கு அதிமுகவைக் கைப்பற்றும் எந்த நடவடிக்கையிலும் தீவிரம் காட்டுவாரா என்பது சந்தேகமே.. பொறுத்திருந்து பார்க்கலாம்.

Comments

Popular posts from this blog

வாழ்க்கைப் பயணங்கள்.. எப்போதும் முடிவதில்லை!

வருடங்கள் கூடக் கூட வயதும் ஏறும்.. இது இயற்கை.. ஒவ்வொரு வருடமும் வரும் பிறந்த நாள்.. அத்தனை சந்தோஷம் தரும்.. இளம் வயதில்!. வயது மேலே செல்லச் செல்ல கொண்டாட்டங்கள் தவிர்த்து, அதைத் தாண்டி கவலைகளும், அதன் தாக்கங்களால் ஏற்படும் ஏக்கங்களும் நிரம்பிக் கிடக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரை கவலைகளை நான் பெரிதாக தேக்கி வைத்துக் கொள்வதில்லை. எனக்கும் கவலைகள் வரும், சோகங்களும் நிழலாடும்.. வருத்தங்களும் வந்து போகும்.. ஆனால் எல்லோருமே "விசிட்டிங் புரபசர்" போலத்தான்.. வருவார்கள், வந்த வேகத்தில் போய் விடுவார்கள். எனவே எனக்கென்று தனியாக கொண்டாட்டங்களை வைத்துக் கொள்வதில்லை. எல்லா நாளுமே எனக்கு கொண்டாட்டம்தான்.. என்னுடன் இருப்பவர்களின் சந்தோஷமே எனது சந்தோஷமும்.. நான் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பதன் ரகசியம் இதுதான்! இதுவரை எந்தப் பிறந்த நாளிலும் அடைந்திராத ஒரு சந்தோஷத்தை, உச்சகட்ட மகிழ்ச்சியை இந்த 53வது பிறந்த நாளில் உணர்ந்து, மனசு நெகிழ்ந்து, உற்சாகத்தில் நிரம்பியிருக்கிறது. நிறைய காரணங்கள்.  அதில் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் இங்கு பகிர ஆசைப்படுகிறேன். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏகப்பட்ட ஆசைகள், கனவுகள் இருக்கும். எனக்க

"நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க.. அப்பா"... உலாப் போகும் உணர்வுகள் (2)

இருக்கு.. இந்த ஆஸ்பத்திரியில் நமக்கு வித்தியாசமான அனுபவம் இருக்கு என்று மனதுக்குள் ஒரு அசரீரி ஓட.. மெல்லிய சிந்தனையுடன் தனது பேகை எடுத்து கட்டில் மீது மீது வைத்து அதைத் திறந்து துணிகளை புரட்டி லுங்கியை உருவி அதைக் கட்டிக் கொண்டான் ஆதவன்.  செல்போனை எடுத்து வீட்டுக்கு போன் செய்து, நான் வந்துட்டேம்மா.. எல்லாம் நல்லாருக்கு. நல்ல ரூம் மேட் கிடைச்சிருக்கார் என்று கூறி விட்டு போனை கீழே வைத்தான்.  அறைக்கு வெளியே என்ன நிலவரம் என்று பார்ப்பதற்காக மெல்ல வெளியேறி வந்தான். நீண்டு கிடந்த காரிடாரில் ஒரு விதமான அமைதி. அறைகள் எல்லாம் கதவு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஆனால் உள்ளுக்குள் விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அமைதியாக. ஆதவனின் அறைக்கு இடதுபுறத்தில் ஒரு அறை. அதில் அப்பா, மகள் இருப்பது தெரிந்தது. அதற்கு எதிர்புற வரிசை மூலை அறையில் ஒரு வயதான கணவன், மனைவி. கணவர் தண்ணீர் பிடிப்பதற்காக பிளாஸ்க்குடன் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்து ஆதவன் புன்னகைத்தான். பதிலுக்கு அவரிடமிருந்தும் ஒரு சின்னப் புன்னகை. "நல்லாருக்கீங்களா. இப்ப பரவாயில்லையா" "நல்லாருக்கேன் சார்.. புது

"கிங் இன்ஸ்டிடியூட் அரிசில நம்ம பெயர் எழுதியிருந்தா என்ன சார் செய்ய முடியும்?".. உலாப் போகும் உணர்வுகள் (1)

 "என்னங்க பண்ணலாம்.. பேசாம ஹாஸ்பிடல் போய் அட்மிட் ஆயிடுறீங்களா?" லட்சுமி அப்படிக் கேட்டபோது ஆதவனுக்கு தெளிவாக எந்த யோசனையும் வரவில்லை. மனதுக்குள் மெல்ல குழப்பம் குடியேறியது. போகலாமா, வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தை விட, நமக்கு ஏதாவது நடந்து விட்டால் அகிலன் நிலைமை என்னாகும் என்ற பயம்தான் முதலில் தலை தூக்கியது. கையில் வைத்திருந்த ரிப்போர்ட்டை திரும்பப் பார்த்தான்.. சின்ன யோசனைக்குப் பிறகு " ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் லட்சுமி, ஹாஸ்பிடல் போயிடலாம்" ஆதவன் சொன்னதைக் கேட்டதும், லட்சுமிக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் பேக்கிங் முடிய.. 4 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினான் ஆதவன். மனதுக்குள் இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயமெல்லாம் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் கூட ஏதோ ஒரு குழப்பம்.. கார் மெல்ல வேகம் பிடித்து பாய்ந்து செல்ல, பின்னால் ஓடிச் சென்ற உருவங்களை உள்வாங்கி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்த ஆதவனுக்குள் எண்ணற்ற சிந்தனைகள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை.. ஒவ்வொரு விதமாக.. ஒவ்வொரு சுவையில், ஒவ்வொரு திசையில்.. அத்தனை பேரையும் வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றைச் சொல்லாக.