Skip to main content

ஒருவரின் தவறு.. ஒட்டு மொத்த நிறுவனத்தையும் சீர்குலைக்கும்.. லேட்டஸ்ட் பாடம் Zomato!

ஒரு சிறிய தவறுதான்.. ஆனால் இன்று ஒட்டு மொத்த ஸொமேட்டோ நிறுவனத்தையும் ஆட்டம் காண வைத்து விட்டது. "வாயடக்கம்" தேவை.. அதை விட முக்கியம், வாடிக்கையாளர்களை மதிப்பது. இதில் கோட்டை விட்டதால் ஸொமேட்டோ நிறுவனத்துக்கு பாடம் புகட்டி ஒரு காட்டு காட்டி விட்டார்கள் மக்கள்.

வாடிக்கையாளர்கள் சேவைக்காக விழுந்து விழுந்து பாடுபட்ட காலமெல்லாம் மலையேறிப் போய் விட்டது. இப்போதெல்லாம் பொருளையும் வாங்கி விட்டு அதில் பழுது ஏற்பட்டால் அதை சரி செய்ய அந்த நிறுவனங்களுடன் போராடி போராடி தாவு தீர்ந்து போகும் அளவுக்கு படுத்தி எடுத்து விடுகின்றன பல நிறுவனங்கள்.

சாதாரண பிரச்சினைக்குக் கூட பெரும் போராட்டத்தை சந்திக்க வேண்டியுள்ளது. எதையுமே எளிதாக பெற முடிவதில்லை. மாறாக, பல்வேறு சண்டைகளுக்குப் பிறகுதான் நிவாரணம் கிடைக்கிறது. ஸொமேட்டோ விவாகரமே அதற்கு சான்று.

ஒரு வாடிக்கையாளர் தான் ஆர்டர் செய்த உணவுப் பொருளில் ஏதோ ஒன்று வரவில்லை, அதற்கு ரீ ஃபன்ட் செய்யுங்கள் என்று கேட்கிறார்.  சாதாரண பிரச்சினைதான் இது.. ஒன்று ஸாரி சொல்லி விட்டு ரீஃபன்ட் செய்திருக்கலாம் அல்லது நிவர்த்தி செய்கிறோம் சற்று பொறுமை காக்கவும் என்று சொல்லியிருக்கலாம். ஆனால் அதை விட்டு விட்டு மொழியை கையில் எடுத்தது ஏன் என்றுதான் புரியவில்லை.

வாடிக்கையாளர் தான் பேசும் பாஷையை புரிந்து கொள்ள அங்கு ஆள் இல்லையா என்று கேட்கிறார். அதில் தவறு இல்லை.. சென்னைக்காரர் என்றால் அவர் முதலில் தமிழைத்தான் பேச முயற்சிப்பார். எதிர்முனையில் அது புரியாவிட்டால் ஆங்கிலத்துக்கு மாற முயற்சிப்பார். அதைத் தாண்டி வேறு வேறு மொழியெல்லாம் அவர் பேச வேண்டிய அவசியமும் இல்லை, கட்டாயமும் இல்லை. இதைப் புரிந்து கொள்ள கொஞ்சம் காமன்சென்ஸ் போதும். ஆனால் அதை விடுத்து, இந்திதேசிய மொழி, அது கொஞ்சமாவது தெரிஞ்சிருக்க வேண்டாமா என்றெல்லாம் பாடம் நடத்துவது சரியான செயலாக தெரியவில்லை.

உ.பியில் போய் ஒருவர் தமிழில் கேட்டால், இந்தியில் கேளுப்பா என்று உரிமையுடன் சொல்லலாம். நீ தமிழில் பேசுவது தவறுப்பா என்றும் கூட கூறலாம். ஆனால் தமிழ்நாட்டுக்காரரிடம் போய் இந்தியில் பேசாமல் எப்படிப்பா என்று கேட்டால் தப்பில்லையா.. லாஜிக் ஏதாவது இருக்கிறதா...?

இப்போது இது பெரும் விவகாரமாக வெடித்து நாடு முழுவதும் டிரெண்ட் ஆகி ஆயிரக்கணக்கானோர் ஸொமேட்டோ செயலியை அன் இன்ஸ்டால் செய்யப்  போய் பெரும் தவிப்புக்குள்ளாகி விட்டது ஸொமேட்டோ. தொழில் முக்கியமா, கெளரவம் முக்கியமா? .. தொழில்தானே முக்கியம்.. எனவே இறங்கி வந்து விட்டது ஸொமேட்டோ. தனது ஊழியர் செய்த செயலுக்கு வருத்தம் தெரிவித்துள்ளதை தமிழிலேயே வெளியிட்டு பகிரங்கமாக ஒரு அறிக்கையும் வெளியிட்டுள்ளது.

இப்படித்தான் பல நிறுவனங்கள் உள்ளன. சம்பந்தப்பட்ட மாநிலங்களின் மொழிகளில் தங்களது வாடிக்கையாளர் சேவையை மேற்கொள்ளாமல் எடுத்ததுமே இந்தியில் ஆரம்பிக்கிறார்கள்.. எனக்குப் புரியாது, ஆங்கிலத்தில் பேசு என்றால்தான் ஆங்கிலத்துக்கு மாறுகிறார்கள். அதிலும் நமது பெயரையெல்லாம் அவர்கள் உச்சரித்து கொச்சைப்படுத்தி கொலை செய்வதைப் பார்க்கும்போது அப்படி பற்றிக் கொண்டு வரும்.. எனது பெயரையெல்லாம் ஒரு வாடிக்கையாளர் சேவை மைய ஊழியர் கூட சரியாக உச்சரித்ததே இல்லை. குத்திக் குதறி கடைசியில் "ஹரி"வழகன் என்று உருமாற்றியதுதான் மிச்சம்! 

தற்போதைய விவகாரத்தால் சம்பந்தப்பட்ட ஊழியரை பணி நீக்கம் செய்துள்ளதாக கூறியுள்ளது ஸொமேட்டோ. அதைத் தவிர்த்திருக்கலாம். மாறாக அந்த ஊழியருக்கு "எந்த இடத்தில் எப்படி வேலை பார்க்க வேண்டும்" என்ற அடிப்படையை, அறிவுரையை அழுத்தம் திருத்தமாக தெரிவித்து அவரை திருத்த முயற்சித்திருக்கலாம். இது "பான்டமிக்" நேரம். வேலை கிடைப்பது குதிரைக் கொம்பாக இருக்கும் நிலையில் இந்த வேலை நீக்கம் என்பது சரியான செயலாக தெரியவில்லை. அதையும் திருத்திக் கொண்டால் ஸொமேட்டோ நல்ல பிள்ளையாக மக்கள் மனதில் தொடர்ந்து வலம் வரலாம்.

Comments

Popular posts from this blog

வாழ்க்கைப் பயணங்கள்.. எப்போதும் முடிவதில்லை!

வருடங்கள் கூடக் கூட வயதும் ஏறும்.. இது இயற்கை.. ஒவ்வொரு வருடமும் வரும் பிறந்த நாள்.. அத்தனை சந்தோஷம் தரும்.. இளம் வயதில்!. வயது மேலே செல்லச் செல்ல கொண்டாட்டங்கள் தவிர்த்து, அதைத் தாண்டி கவலைகளும், அதன் தாக்கங்களால் ஏற்படும் ஏக்கங்களும் நிரம்பிக் கிடக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரை கவலைகளை நான் பெரிதாக தேக்கி வைத்துக் கொள்வதில்லை. எனக்கும் கவலைகள் வரும், சோகங்களும் நிழலாடும்.. வருத்தங்களும் வந்து போகும்.. ஆனால் எல்லோருமே "விசிட்டிங் புரபசர்" போலத்தான்.. வருவார்கள், வந்த வேகத்தில் போய் விடுவார்கள். எனவே எனக்கென்று தனியாக கொண்டாட்டங்களை வைத்துக் கொள்வதில்லை. எல்லா நாளுமே எனக்கு கொண்டாட்டம்தான்.. என்னுடன் இருப்பவர்களின் சந்தோஷமே எனது சந்தோஷமும்.. நான் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பதன் ரகசியம் இதுதான்! இதுவரை எந்தப் பிறந்த நாளிலும் அடைந்திராத ஒரு சந்தோஷத்தை, உச்சகட்ட மகிழ்ச்சியை இந்த 53வது பிறந்த நாளில் உணர்ந்து, மனசு நெகிழ்ந்து, உற்சாகத்தில் நிரம்பியிருக்கிறது. நிறைய காரணங்கள்.  அதில் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் இங்கு பகிர ஆசைப்படுகிறேன். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏகப்பட்ட ஆசைகள், கனவுகள் இருக்கும். எனக்க

"நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க.. அப்பா"... உலாப் போகும் உணர்வுகள் (2)

இருக்கு.. இந்த ஆஸ்பத்திரியில் நமக்கு வித்தியாசமான அனுபவம் இருக்கு என்று மனதுக்குள் ஒரு அசரீரி ஓட.. மெல்லிய சிந்தனையுடன் தனது பேகை எடுத்து கட்டில் மீது மீது வைத்து அதைத் திறந்து துணிகளை புரட்டி லுங்கியை உருவி அதைக் கட்டிக் கொண்டான் ஆதவன்.  செல்போனை எடுத்து வீட்டுக்கு போன் செய்து, நான் வந்துட்டேம்மா.. எல்லாம் நல்லாருக்கு. நல்ல ரூம் மேட் கிடைச்சிருக்கார் என்று கூறி விட்டு போனை கீழே வைத்தான்.  அறைக்கு வெளியே என்ன நிலவரம் என்று பார்ப்பதற்காக மெல்ல வெளியேறி வந்தான். நீண்டு கிடந்த காரிடாரில் ஒரு விதமான அமைதி. அறைகள் எல்லாம் கதவு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஆனால் உள்ளுக்குள் விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அமைதியாக. ஆதவனின் அறைக்கு இடதுபுறத்தில் ஒரு அறை. அதில் அப்பா, மகள் இருப்பது தெரிந்தது. அதற்கு எதிர்புற வரிசை மூலை அறையில் ஒரு வயதான கணவன், மனைவி. கணவர் தண்ணீர் பிடிப்பதற்காக பிளாஸ்க்குடன் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்து ஆதவன் புன்னகைத்தான். பதிலுக்கு அவரிடமிருந்தும் ஒரு சின்னப் புன்னகை. "நல்லாருக்கீங்களா. இப்ப பரவாயில்லையா" "நல்லாருக்கேன் சார்.. புது

"கிங் இன்ஸ்டிடியூட் அரிசில நம்ம பெயர் எழுதியிருந்தா என்ன சார் செய்ய முடியும்?".. உலாப் போகும் உணர்வுகள் (1)

 "என்னங்க பண்ணலாம்.. பேசாம ஹாஸ்பிடல் போய் அட்மிட் ஆயிடுறீங்களா?" லட்சுமி அப்படிக் கேட்டபோது ஆதவனுக்கு தெளிவாக எந்த யோசனையும் வரவில்லை. மனதுக்குள் மெல்ல குழப்பம் குடியேறியது. போகலாமா, வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தை விட, நமக்கு ஏதாவது நடந்து விட்டால் அகிலன் நிலைமை என்னாகும் என்ற பயம்தான் முதலில் தலை தூக்கியது. கையில் வைத்திருந்த ரிப்போர்ட்டை திரும்பப் பார்த்தான்.. சின்ன யோசனைக்குப் பிறகு " ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் லட்சுமி, ஹாஸ்பிடல் போயிடலாம்" ஆதவன் சொன்னதைக் கேட்டதும், லட்சுமிக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் பேக்கிங் முடிய.. 4 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினான் ஆதவன். மனதுக்குள் இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயமெல்லாம் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் கூட ஏதோ ஒரு குழப்பம்.. கார் மெல்ல வேகம் பிடித்து பாய்ந்து செல்ல, பின்னால் ஓடிச் சென்ற உருவங்களை உள்வாங்கி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்த ஆதவனுக்குள் எண்ணற்ற சிந்தனைகள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை.. ஒவ்வொரு விதமாக.. ஒவ்வொரு சுவையில், ஒவ்வொரு திசையில்.. அத்தனை பேரையும் வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றைச் சொல்லாக.