Skip to main content

"தமிழுக்கும்.. இசை"க்கும்.. இன்று பிறந்த நாள்!


 ஒருபக்கம் இசைஞானி இளையராஜா.. இன்னொரு பக்கம் தமிழிசை செளந்தரராஜன்.. இருவருக்கும் இன்று பிறந்த நாள்.. இரு வேறு ஆளுமைகள்.. மறக்க முடியாத திறமைகள்.. அசைக்க முடியாத தனித்துவங்கள்.. ஒவ்வொருவரும் இன்று கொண்டாடப்படுகின்றனர்.

ஒவ்வொரு தமிழ் நெஞ்சத்தின் அடி ஆழத்திலிரும் உறைந்து போய் நிற்பவர் இளையராஜா.. அவரின்றி ஒரணுவும் அசையாது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். வெவ்வேறு வயதுகளில் ஒவ்வொருவரும் இருந்தாலும், ஒவ்வொருவரின் அடி மனதின் ஓரத்திலும் அவரது இசை இல்லாமல் இருக்காது.

காதல், சோகம், காமம், வேகம், விவேகம், குடும்பம், அம்மா, தந்தை, நட்பு, அன்பு, அமைதி, ஆர்ப்பாட்டம், அழுகை.. என எல்லா சூழலுக்கும் நமக்குத் தேவைப்படுவது இளையராஜா என்ற அந்த மருந்துதான். அது இல்லாமல் நமது மனதின் எந்த நோயும் குணமாவதில்லை.  இளையாராஜா என்பது இசை மட்டுமல்ல.. அது ஒரு போதை.. ஒருமுறை அதைத் தொட்டு விட்டால், பிறகு விடவே முடியாது.. ஆனால் இந்தப் போதை மனசுக்கு நல்லது.. மூளைக்கு நல்லது.. உயிர் வாழ்வதற்கு ரொம்பத் தேவையானதும் கூட.

இளையராஜாவின் இசை முன்னாடி மாதிரி இல்லை என்று சொல்பவர்களும் உண்டு. ஆனால் அவர்கள் உண்மையான இளையராஜாவின் இசையை அறியாதவர்களாகவே இருக்க முடியும். இளையராஜா எப்போதும் ஒரே மாதிரிதான் இருக்கிறார்.. நீங்கள் மாறியிருக்கலாம்.. உங்களது சுவை மாறியிருக்கலாம்.. ஆனால் இளையராஜாவின் இசையும், அது ஏற்படுத்தும் மாயாஜாலமும் அப்படியேதான் இருக்கிறது. அதை அணு அணுவாக அனுபவித்தவர்களுக்கும், ரசித்தவர்களுக்கும்தான் அந்த மாயம் புரியும்..

சிறு வயதில் எங்கோ ஒலித்த இளையராஜாவின் குரலையும், அவரது இசையையும் கேட்டு வளர்ந்து பின்னர் எங்கெல்லாம் இளையராஜா பாட்டைக் கேட்க முடியுமோ அங்கெல்லாம் ஓடிச் சென்று கால் கடுக்க நின்றபடியே கேட்டு ரசித்து, இளையராஜா பாட்டைக் கேட்பதற்காகவே டீக்கடைகளுக்கு முன்னால் போய் நின்று கொண்டு கேட்டு ரசித்து, பாட்டு முடிந்ததும் ஏக்கத்துடன் திரும்பி நடந்து..  இளையராஜாவின் புதிய பாடல்கள் வெளியாகும் தினத்துக்காக தவம் கிடந்து, அந்தப் பாட்டு வெளியாகும் நாளை எதிர்நோக்கி படபடப்புடன் காத்துக் கிடந்து.. கேட்டு மகிழ்ந்து.. அதெல்லாம் மறக்க முடியாத பொற்காலம்.

இளையராஜா ஒரு முறை சொன்னார்.. அன்னக்கிளி படத்தின் பாடலை எனது தெருவில் நான் நடந்து சென்றபோது வீடுகளில் வானொலியில் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது.. அதைக் கேட்டபடியே, அதாவது முழுப் பாடலையும் கேட்டபடியே எனது வீட்டை அடைந்தேன் என்று.. உண்மைதான்.. எனக்கும் அப்படிப்பட்ட அனுபவம் முதல் மரியாதை படத்தின் போது கிடைத்தது. அந்தப் பாடல் ஒலிக்காத இடமே இல்லை. அப்படி மெய் மறந்து போய்க் கிடந்தது தமிழ்ச் சமுதாயம் இவரது இசையில் கட்டுண்டு.

இளையராஜா என்ற பெயரே சிலிர்ப்பானது. எல்லோருக்கும் கிடைக்காத பந்தம்.. இந்த ராஜாவுக்கும், நமக்குமானது.. இதெல்லாம் சொல்லில் புரிய வைக்க முடியாதது.. செவியில் மட்டும் உணர முடியாதது.. இதயத்தின் அடி ஆழம் தொட்டு தழுவிக் கிடக்கும் உயிர் நாடி இது. பிரிக்க முடியாதது.. பிரிய விரும்பாதது. இசையைக் கொண்டாடும் ஒவ்வொருவரும் மறக்காமல் கொண்டாட வேண்டிய நாள்தான் இந்த ஜூன் 2.

இளையராஜாவின் பெருந்தன்மையையும் சேர்த்தே இன்று கொண்டாட வேண்டும். உண்மையில் அவரது பிறந்த நாள் ஜூன் 3ம் தேதிதான். ஆனால் அன்று கலைஞர் கருணாநிதியின் பிறந்த நாள் என்பதால், தன்னால் கலைஞரின் பிறந்த நாள் கொண்டாட்டங்கள் பாதிக்கப்படக் கூடாது என்ற ஒரே காரணத்திற்காக தனது பிறந்த நாளையே  ஒரு நாள் தள்ளி வைத்துக் கொண்டவர் ராஜா.. அதை விட முக்கியமாக, தனது பிறந்த நாளை ஒருபோதும் அவர் ஆர்ப்பாட்டமாக கொண்டாடியதே கிடையாது.. ரசிகர்கள்தான் அதைக் கொண்டாடி வருகின்றனர். வழக்கம் போல புன்னகை பூத்த முகத்துடன் அதை ரசிக்க மட்டும் செய்கிறார் ராஜா..!

இன்னொரு பக்கம் தமிழிசை.. மறக்க முடியாத இன்னொரு ஆளுமை.. தமிழகத்தில் பாஜகவுக்கு தனி முகம் கொடுத்தவர்.. திறமைக்காரர். பேச்சில் கெட்டிக்காரர்.. எத்தனை வேகமாக பேசினாலும், எத்தனை கோபமாக பேசினாலும்.. வாய் தடிக்காமல், வார்த்தை தடிக்காமல், நயத்தகு தமிழில் நாகரீகமாக பேசக் கூடியவர்.. சொல்லின் செல்வர் குமரியாரின் மகள் என்பதை ஒவ்வொரு நொடியும் நிரூபித்துக் கொண்டே இருந்தவர்.

தோல்வியையும் கூட சிரித்தபடியே ஏற்று இது வெற்றிகரமான தோல்வி என்று கூறி அனைவரையும் அதிர வைத்தவர். கலகலப்புக்குச் சொந்தக்காரர். எத்தனை கலவரமான கேள்வி வந்து விழுந்தாலும், அதே வேகத்தில் லாவகமாக பதிலளித்து கலகலப்பாக்கக் கூடியவர். என்ன கேள்வி கேட்டாலும் பதிலளிக்காமல் பின்வாங்கியதே இல்லை.. எல்லாக் கேள்விகளுக்கும் இவரிடத்தில் பதில் இருக்கும்.. கூடவே கொஞ்சும் தமிழும் இருக்கும்.. எல்லோருக்கும் பிடித்த "அன்பான அக்கா".. இவர் பேசும் தமிழைக் கேட்கவே தனிக் கூட்டம் காத்திருக்கும்.

பாஜக என்றாலே எல்லோரும் விலகிப் போன வேளையில், நாங்கள் அப்படிப்பட்டவர்கள் அல்ல.. எங்களையும் நீங்கள் நெருங்கலாம் என்று புதிய அடையாளம் தேடிக் கொடுத்தவர். இவரது செய்தியாளர்கள் சந்திப்பின்போது அப்படி கூட்டம் மொய்த்துக் கிடக்கும். யார் என்ன கேள்வி கேட்டாலும் சளைக்காமல், சலிக்காமல், முகம் சிணுங்காமல் பதில் சொல்லக் கூடியவர். இயல்பான மனுஷி... நம்ம வீட்டுப் பெண்மணி என்ற உணர்வை ஒவ்வொருவருக்கும் கொடுத்தவர். இன்று தமிழிசைக்கும் பிறந்த நாள்.

ஒரே நாளில் "தமிழும், இசை"யும் பிறந்த நாளைக் கொண்டாடுவது இயல்பாக அமைந்ததுதான்.. ஆனால் இரண்டையும் தாராளமாக கொண்டாடலாம்.. முழுத் தகுதி படைத்தவர்கள்தான் இருவரும்.

இருவருக்கும் வாழ்த்துகள்.

Comments

Popular posts from this blog

வாழ்க்கைப் பயணங்கள்.. எப்போதும் முடிவதில்லை!

வருடங்கள் கூடக் கூட வயதும் ஏறும்.. இது இயற்கை.. ஒவ்வொரு வருடமும் வரும் பிறந்த நாள்.. அத்தனை சந்தோஷம் தரும்.. இளம் வயதில்!. வயது மேலே செல்லச் செல்ல கொண்டாட்டங்கள் தவிர்த்து, அதைத் தாண்டி கவலைகளும், அதன் தாக்கங்களால் ஏற்படும் ஏக்கங்களும் நிரம்பிக் கிடக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரை கவலைகளை நான் பெரிதாக தேக்கி வைத்துக் கொள்வதில்லை. எனக்கும் கவலைகள் வரும், சோகங்களும் நிழலாடும்.. வருத்தங்களும் வந்து போகும்.. ஆனால் எல்லோருமே "விசிட்டிங் புரபசர்" போலத்தான்.. வருவார்கள், வந்த வேகத்தில் போய் விடுவார்கள். எனவே எனக்கென்று தனியாக கொண்டாட்டங்களை வைத்துக் கொள்வதில்லை. எல்லா நாளுமே எனக்கு கொண்டாட்டம்தான்.. என்னுடன் இருப்பவர்களின் சந்தோஷமே எனது சந்தோஷமும்.. நான் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பதன் ரகசியம் இதுதான்! இதுவரை எந்தப் பிறந்த நாளிலும் அடைந்திராத ஒரு சந்தோஷத்தை, உச்சகட்ட மகிழ்ச்சியை இந்த 53வது பிறந்த நாளில் உணர்ந்து, மனசு நெகிழ்ந்து, உற்சாகத்தில் நிரம்பியிருக்கிறது. நிறைய காரணங்கள்.  அதில் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் இங்கு பகிர ஆசைப்படுகிறேன். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏகப்பட்ட ஆசைகள், கனவுகள் இருக்கும். எனக்க

"நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க.. அப்பா"... உலாப் போகும் உணர்வுகள் (2)

இருக்கு.. இந்த ஆஸ்பத்திரியில் நமக்கு வித்தியாசமான அனுபவம் இருக்கு என்று மனதுக்குள் ஒரு அசரீரி ஓட.. மெல்லிய சிந்தனையுடன் தனது பேகை எடுத்து கட்டில் மீது மீது வைத்து அதைத் திறந்து துணிகளை புரட்டி லுங்கியை உருவி அதைக் கட்டிக் கொண்டான் ஆதவன்.  செல்போனை எடுத்து வீட்டுக்கு போன் செய்து, நான் வந்துட்டேம்மா.. எல்லாம் நல்லாருக்கு. நல்ல ரூம் மேட் கிடைச்சிருக்கார் என்று கூறி விட்டு போனை கீழே வைத்தான்.  அறைக்கு வெளியே என்ன நிலவரம் என்று பார்ப்பதற்காக மெல்ல வெளியேறி வந்தான். நீண்டு கிடந்த காரிடாரில் ஒரு விதமான அமைதி. அறைகள் எல்லாம் கதவு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஆனால் உள்ளுக்குள் விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அமைதியாக. ஆதவனின் அறைக்கு இடதுபுறத்தில் ஒரு அறை. அதில் அப்பா, மகள் இருப்பது தெரிந்தது. அதற்கு எதிர்புற வரிசை மூலை அறையில் ஒரு வயதான கணவன், மனைவி. கணவர் தண்ணீர் பிடிப்பதற்காக பிளாஸ்க்குடன் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்து ஆதவன் புன்னகைத்தான். பதிலுக்கு அவரிடமிருந்தும் ஒரு சின்னப் புன்னகை. "நல்லாருக்கீங்களா. இப்ப பரவாயில்லையா" "நல்லாருக்கேன் சார்.. புது

"கிங் இன்ஸ்டிடியூட் அரிசில நம்ம பெயர் எழுதியிருந்தா என்ன சார் செய்ய முடியும்?".. உலாப் போகும் உணர்வுகள் (1)

 "என்னங்க பண்ணலாம்.. பேசாம ஹாஸ்பிடல் போய் அட்மிட் ஆயிடுறீங்களா?" லட்சுமி அப்படிக் கேட்டபோது ஆதவனுக்கு தெளிவாக எந்த யோசனையும் வரவில்லை. மனதுக்குள் மெல்ல குழப்பம் குடியேறியது. போகலாமா, வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தை விட, நமக்கு ஏதாவது நடந்து விட்டால் அகிலன் நிலைமை என்னாகும் என்ற பயம்தான் முதலில் தலை தூக்கியது. கையில் வைத்திருந்த ரிப்போர்ட்டை திரும்பப் பார்த்தான்.. சின்ன யோசனைக்குப் பிறகு " ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் லட்சுமி, ஹாஸ்பிடல் போயிடலாம்" ஆதவன் சொன்னதைக் கேட்டதும், லட்சுமிக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் பேக்கிங் முடிய.. 4 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினான் ஆதவன். மனதுக்குள் இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயமெல்லாம் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் கூட ஏதோ ஒரு குழப்பம்.. கார் மெல்ல வேகம் பிடித்து பாய்ந்து செல்ல, பின்னால் ஓடிச் சென்ற உருவங்களை உள்வாங்கி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்த ஆதவனுக்குள் எண்ணற்ற சிந்தனைகள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை.. ஒவ்வொரு விதமாக.. ஒவ்வொரு சுவையில், ஒவ்வொரு திசையில்.. அத்தனை பேரையும் வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றைச் சொல்லாக.