Skip to main content

மகேந்திர சிங் தோனி.. லீடர்னா இப்படி இருக்கணும்!

"Still I haven’t left behind" .. இதுதான் மகேந்திர சிங் தோனி தனது ரசிகர்களுக்கு நேற்று இரவு கொடுத்த மெசேஜ்.

ஒரு டீம் லீடர் எப்படி இருக்க வேண்டும்.. ஒரு கேப்டன் எப்படி செயல்பட வேண்டும்.. ஒரு தலைவன் எப்படி உத்திகளை வகுக்க வேண்டும்.. இதற்கெல்லாம் பெஸ்ட் உதாரணம் தோனி மட்டுமே.. தான் சரியாக ஆடுகிறோமோ இல்லையோ, தனது டீம் சரியாக செயல்பட வேண்டும் என்பதில் முனைப்புடன் இருப்பவன்தான் நல்ல தலைவனாக இருக்க முடியும்.

ஒவ்வொரு விஷயத்திலும் பார்த்துப் பார்த்து தெளிவாக, குழப்பமில்லாமல் திட்டமிடும் தலைவனைக் கொண்ட அணிதான் எப்போதுமே வெல்லும்.. புலி பதுங்கித்தான் பாயும்.. அப்படித்தான் தோனி டீமும். 2018ம் ஆண்டுக்குப் பிறகு அந்த அணிக்கு கோப்பை கை கூடவில்லை. கடந்த வருடமோ மிகவும் அவமானகரமாக வெளியேற்றப்பட்டது. ஆனால் இந்த முறை அது அடித்த அடியைப் பார்த்து அத்தனை பேரும் மிரண்டு போய் விட்டனர்.

தோனியின் கேப்டன்ஷிப்.. 100 சதவீதம் தரமானது என்பதை நேற்று நடந்த இறுதிப் போட்டியும் அழுத்தம் திருத்தமாக உணர்த்தி விட்டது. ஒவ்வொரு வீரராக பார்த்துப் பார்த்து ஸ்கெட்ச் போட்டுத் தூக்கிய விதம், ரசிகர்களை உற்சாகத்தின் உச்சிக்கே கொண்டு போய் விட்டது.

உண்மையில், கொல்கத்தா நைட் ரைடர்ஸ் வீரர்கள் ஆரம்பத்தில் அதிரடியாக ஆடினார்கள். கொஞ்சம் கூட பயமே இல்லாமல் தன்னம்பிக்கையுடன் ஆடிய விதம் தோனியையே கவர்ந்து விட்டது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். இத்தனைக்கும் வெங்கடேஷ் ஐயர் என்ற முக்கியமான விக்கெட்டை கோட்டை விட்டு விட்டார் தோனி. ஒருமுறை அல்ல.. 2 முறை. ஆனாலும் அவர் சோர்வடையவில்லை. தான் செய்த தவறு தனது டீம் செய்யக் கூடாது என்பதற்காக அதி வேகமாக ஆர்த்தெழுந்து அணியைத் தட்டிக் கொடுத்து தனது பிரில்லியன்ட்டான கேப்டன்ஷிப் தரத்தை வெளிப்படுத்தினார்.

பெரும் சரிவுக்குப் பிறகு சுதாரித்த சென்னை சூப்பர் கிங்ஸ், ஒவ்வொரு ஓவரையும் மிகத் தெளிவாக திட்டமிட்டு வீசியது. பீல்டிங் டைட்டானது. பந்து வீச்சாளர்களும் துல்லியமாக போட ஆரம்பித்தனர். எந்த பேட்ஸ்மேனுக்கு எந்த பவுலிங் பிரச்சினையைக் கொடுக்கும் என்று பார்த்துப் பார்த்து பவுலிங் உத்தியை மாற்றினார் தோனி. அதற்கு சரியான பலனும் கிடைத்தது.

ஒரு பக்கம் கடைசி வரை கொல்கத்தா போராடி மிரட்டியது என்றால் மறுபக்கம் துல்லியமான டீம் ஒர்க்கைக் காட்டி சென்னை சூப்பர் கிங்ஸ் மிரள வைத்தது.. இறுதியில் வென்றது தோனி பாய்ஸ்தான். . ஆரம்பத்தில் சறுக்கினாலும் எங்க பசங்க கில்லாடி என்பதை நிரூபித்துக் காட்டி விட்டார் தோனி. இதுதான் ஒரு லீடருக்கு இருக்க வேண்டிய முக்கியமான அம்சம். கரெக்டாக டீமை வழிநடத்தி அவர் கொண்டு சென்ற முடித்த விதம்.. அத்தனை பேரையும் மிரளவைத்து விட்டது.

நான் இன்னும் பின்வாங்கவில்லை என்று அவர் போட்டிக்குப் பின்னர் கூறியது.. அவரது ரசிகர்களுக்கு மட்டுமல்ல.. ஒட்டுமொத்த கிரிக்கெட்டுக்குமே சந்தோஷமான விஷயம்தான்.. இன்றைய இளைஞர்களுக்கு மிகச் சரியான முன்னுதாரணம் தோனிதான். எப்போதும் விடாமுயற்சியுடன் போராட வேண்டும்.. எதையும் துல்லியமாக திட்டமிட வேண்டும்.. எதிலும் ஆணித்தரமாக இறங்க வேண்டும்.. எதையும் தெளிவுடன் செய்ய வேண்டும்.. எந்த எதிர்ப்பு வந்தாலும் தைரியமாக எதிர்கொண்டு நம்மை நிரூபிக்க வேண்டும்.. இத்தனையையும் ரொம்ப சிம்பிளாக கற்றுக் கொடுப்பவர் தோனியாக மட்டுமே இருக்க முடியும்.

சென்னைக்கு மட்டும் தோனி சூப்பர் கிங் அல்ல.. மொத்தப் பேரின் மனதையும் கட்டிப் போட்டு அத்தனை பேருக்குமான ராஜாவாக மாறி நிற்கிறார் தோனி.


Comments

Unknown said…
ஒரு தலைவன் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதற்கு சரியான உதாரணம் தோனி தான். உண்மையில் தல என்னும் பட்டம் மிகச் சரியானதே.

இது டாடிகளின் டீம், நிச்சயம் தேறவே தேறாது என்று முன்னணி கிரிக்கெட் விமர்சகர்களாலும், ஏன் முன்னாள் கிரிக்கெட் ஜாம்பவன்களாலும் கூட மிகக்கடுமையாக கேலியும் கிண்டலுக்கும் ஆளானது நமது சிஎஸ்கே டீமும் தல தோனியும். ஆனால், தோனி எதைப்பற்றியும் கவலைப்படவில்லை. அர்ஜூனனுக்கு எப்படி மரத்தின் கிளையில் அமர்ந்திருந்த கிளியின் கழுத்து மட்டுமே குறியாக இருந்ததோ அது போலத்தான் தோனிக்கு கோப்பை மட்டுமே குறியாக இருந்தது.

யாரை டாடிகள் (உத்தப்பா, பாஃப்-டு-ப்ளசி, மொயின் அலி) என்று சொன்னார்களோ, அவர்களையே முதலில் பேட்டிங் செய்ய வைத்து ஒவ்வொரு பந்தையும் தெறிக்கவிடச் செய்து, இறுதியில் கோப்பையையும் வசப்படுத்தி, கூடவே ரசிகர்களையும் வசப்படுத்திவிட்டார்.

அது தான் தல.
Varuni said…
Thala thala dhaan....😍😍😍

Popular posts from this blog

வாழ்க்கைப் பயணங்கள்.. எப்போதும் முடிவதில்லை!

வருடங்கள் கூடக் கூட வயதும் ஏறும்.. இது இயற்கை.. ஒவ்வொரு வருடமும் வரும் பிறந்த நாள்.. அத்தனை சந்தோஷம் தரும்.. இளம் வயதில்!. வயது மேலே செல்லச் செல்ல கொண்டாட்டங்கள் தவிர்த்து, அதைத் தாண்டி கவலைகளும், அதன் தாக்கங்களால் ஏற்படும் ஏக்கங்களும் நிரம்பிக் கிடக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரை கவலைகளை நான் பெரிதாக தேக்கி வைத்துக் கொள்வதில்லை. எனக்கும் கவலைகள் வரும், சோகங்களும் நிழலாடும்.. வருத்தங்களும் வந்து போகும்.. ஆனால் எல்லோருமே "விசிட்டிங் புரபசர்" போலத்தான்.. வருவார்கள், வந்த வேகத்தில் போய் விடுவார்கள். எனவே எனக்கென்று தனியாக கொண்டாட்டங்களை வைத்துக் கொள்வதில்லை. எல்லா நாளுமே எனக்கு கொண்டாட்டம்தான்.. என்னுடன் இருப்பவர்களின் சந்தோஷமே எனது சந்தோஷமும்.. நான் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பதன் ரகசியம் இதுதான்! இதுவரை எந்தப் பிறந்த நாளிலும் அடைந்திராத ஒரு சந்தோஷத்தை, உச்சகட்ட மகிழ்ச்சியை இந்த 53வது பிறந்த நாளில் உணர்ந்து, மனசு நெகிழ்ந்து, உற்சாகத்தில் நிரம்பியிருக்கிறது. நிறைய காரணங்கள்.  அதில் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் இங்கு பகிர ஆசைப்படுகிறேன். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏகப்பட்ட ஆசைகள், கனவுகள் இருக்கும். எனக்க

"நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க.. அப்பா"... உலாப் போகும் உணர்வுகள் (2)

இருக்கு.. இந்த ஆஸ்பத்திரியில் நமக்கு வித்தியாசமான அனுபவம் இருக்கு என்று மனதுக்குள் ஒரு அசரீரி ஓட.. மெல்லிய சிந்தனையுடன் தனது பேகை எடுத்து கட்டில் மீது மீது வைத்து அதைத் திறந்து துணிகளை புரட்டி லுங்கியை உருவி அதைக் கட்டிக் கொண்டான் ஆதவன்.  செல்போனை எடுத்து வீட்டுக்கு போன் செய்து, நான் வந்துட்டேம்மா.. எல்லாம் நல்லாருக்கு. நல்ல ரூம் மேட் கிடைச்சிருக்கார் என்று கூறி விட்டு போனை கீழே வைத்தான்.  அறைக்கு வெளியே என்ன நிலவரம் என்று பார்ப்பதற்காக மெல்ல வெளியேறி வந்தான். நீண்டு கிடந்த காரிடாரில் ஒரு விதமான அமைதி. அறைகள் எல்லாம் கதவு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஆனால் உள்ளுக்குள் விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அமைதியாக. ஆதவனின் அறைக்கு இடதுபுறத்தில் ஒரு அறை. அதில் அப்பா, மகள் இருப்பது தெரிந்தது. அதற்கு எதிர்புற வரிசை மூலை அறையில் ஒரு வயதான கணவன், மனைவி. கணவர் தண்ணீர் பிடிப்பதற்காக பிளாஸ்க்குடன் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்து ஆதவன் புன்னகைத்தான். பதிலுக்கு அவரிடமிருந்தும் ஒரு சின்னப் புன்னகை. "நல்லாருக்கீங்களா. இப்ப பரவாயில்லையா" "நல்லாருக்கேன் சார்.. புது

"கிங் இன்ஸ்டிடியூட் அரிசில நம்ம பெயர் எழுதியிருந்தா என்ன சார் செய்ய முடியும்?".. உலாப் போகும் உணர்வுகள் (1)

 "என்னங்க பண்ணலாம்.. பேசாம ஹாஸ்பிடல் போய் அட்மிட் ஆயிடுறீங்களா?" லட்சுமி அப்படிக் கேட்டபோது ஆதவனுக்கு தெளிவாக எந்த யோசனையும் வரவில்லை. மனதுக்குள் மெல்ல குழப்பம் குடியேறியது. போகலாமா, வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தை விட, நமக்கு ஏதாவது நடந்து விட்டால் அகிலன் நிலைமை என்னாகும் என்ற பயம்தான் முதலில் தலை தூக்கியது. கையில் வைத்திருந்த ரிப்போர்ட்டை திரும்பப் பார்த்தான்.. சின்ன யோசனைக்குப் பிறகு " ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் லட்சுமி, ஹாஸ்பிடல் போயிடலாம்" ஆதவன் சொன்னதைக் கேட்டதும், லட்சுமிக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் பேக்கிங் முடிய.. 4 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினான் ஆதவன். மனதுக்குள் இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயமெல்லாம் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் கூட ஏதோ ஒரு குழப்பம்.. கார் மெல்ல வேகம் பிடித்து பாய்ந்து செல்ல, பின்னால் ஓடிச் சென்ற உருவங்களை உள்வாங்கி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்த ஆதவனுக்குள் எண்ணற்ற சிந்தனைகள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை.. ஒவ்வொரு விதமாக.. ஒவ்வொரு சுவையில், ஒவ்வொரு திசையில்.. அத்தனை பேரையும் வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றைச் சொல்லாக.