Skip to main content

தூக்கத்துக்குள் மெல்ல நழுவி.. அந்த நொடி இருக்கே.. சொர்க்கம் சார்!


சாப்பிட்டு அப்பத்தான் உட்கார்ந்திருப்போம்.. அப்படியே கண்கள் சொருகி.. மெல்ல தூக்கத்துக்குள் விழும் அந்த நொடி இருக்கே.. சொர்க்கம் சார்!

நிறையப் பேருக்கு இந்தப் பழக்கம் இருக்கும்.. சாப்பிட்டு முடித்ததும் ஒரு குட்டித் தூக்கம் போட்டால்தான் அந்த நாளின் மதியம் முழுமை பெறும்.

கை கால்களை நீட்டி படுக்கக் கூட வேண்டாம்.. அப்படியே சேரில் சாய்ந்தபடி கண்களை அரைகுறையாக மூடி ஒரு மிதப்பு நிலையில் வரும் அந்தத் தூக்கம் இருக்கே.. அதை அனுபவிக்காவிட்டால் எப்படிங்க...! எனக்கெல்லாம் சாப்பிட்டு கொஞ்ச நேரத்திலேயே லைட்டாக கண்ணைக் கட்ட ஆரம்பிக்கும்.. அதுவும் அலுவலகத்தில் வரும் அந்த அரைகுறை கோழித் தூக்கம் இருக்கே.. பல முறை பாஸ் கண்ணில் பட்டு சிரித்து நழுவிய தருணங்களை மறக்க முடியாது..!

சில நிமிடங்களுக்கு முன்பு சக்திவேல் சாரின் ஞாபகம் வந்தது. அருமையானவர். கதை பேசினால் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கலாம்.  கதை கேட்கும்போது யாருக்காவது தூக்கம் வந்தால் அவரை டிஸ்டர்ப் செய்யவே மாட்டார். கடிந்து கொள்ள மாட்டார். அப்டியே தூங்கட்டும் தொந்தரவு செய்யாதே என்று அன்பாகச் சொல்வார். விழித்து எழுந்துதம், தூங்கிய நபருக்கு தான் அதுவரை பேசியதை, சுருக்கமாக சொல்லி விட்டும் செல்வார். 

அப்போதெல்லாம் எனக்கு இயற்பியல் அவ்வளவாக பிடிக்காது. என்னமோ மாதிரி ஒரு பீலிங் வரும்.. ஆனால் அவ்வளவு அழகாக பாட்டி வடை சுட்ட  கதை போல ஜில்லென்று சொல்லி முடித்து நிறுத்துவார் சக்திவேல் சார். அவர் சொல்லித் தரும் அந்த அழகுக்காகவே அந்தப் பாடத்தைப் படிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை வரும்.. உலக அளவில் முக்கியமான அறிஞர்கள் குறித்து அத்தனை அழகாக, சுருக்கமாக, தெளிவாக விளக்கிச் சொல்வதில் அவர் கில்லாடி.

அவர் பேசும் சப்ஜெக்ட் எப்படியோ,  ஆனால் அவர் சொல்லும் விதத்தைக் கேட்கும்போதே, இயற்பியலும் அழகே என்ற உணர்வு வரும்..  எளிதில் புரியாத இயற்பியல் மீது சின்னதாக ஒரு ஈர்ப்பு வர வைத்தவர் இந்த சக்திவேல் சார்தான். எப்போது அரைத் தூக்கம் வந்தாலும் பின்னாடியே சக்தி வேல் சாரின் அந்த லெக்சரும், அவரது அருமையான போதனையும் நினைவுக்கு வராமல் போகாது.

- எனது பல்கலைக்கழக guest professor ஆக இருந்தவர்தான் ஐயா சக்திவேல்.

Comments

387 Booma said…
It is called POWER NAP...highly healthier...many will say afternoon sleep not good for health and will put morebody weight...but long time sleep in d afternoon is only not good...POWER NAP is good...

Popular posts from this blog

வாழ்க்கைப் பயணங்கள்.. எப்போதும் முடிவதில்லை!

வருடங்கள் கூடக் கூட வயதும் ஏறும்.. இது இயற்கை.. ஒவ்வொரு வருடமும் வரும் பிறந்த நாள்.. அத்தனை சந்தோஷம் தரும்.. இளம் வயதில்!. வயது மேலே செல்லச் செல்ல கொண்டாட்டங்கள் தவிர்த்து, அதைத் தாண்டி கவலைகளும், அதன் தாக்கங்களால் ஏற்படும் ஏக்கங்களும் நிரம்பிக் கிடக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரை கவலைகளை நான் பெரிதாக தேக்கி வைத்துக் கொள்வதில்லை. எனக்கும் கவலைகள் வரும், சோகங்களும் நிழலாடும்.. வருத்தங்களும் வந்து போகும்.. ஆனால் எல்லோருமே "விசிட்டிங் புரபசர்" போலத்தான்.. வருவார்கள், வந்த வேகத்தில் போய் விடுவார்கள். எனவே எனக்கென்று தனியாக கொண்டாட்டங்களை வைத்துக் கொள்வதில்லை. எல்லா நாளுமே எனக்கு கொண்டாட்டம்தான்.. என்னுடன் இருப்பவர்களின் சந்தோஷமே எனது சந்தோஷமும்.. நான் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பதன் ரகசியம் இதுதான்! இதுவரை எந்தப் பிறந்த நாளிலும் அடைந்திராத ஒரு சந்தோஷத்தை, உச்சகட்ட மகிழ்ச்சியை இந்த 53வது பிறந்த நாளில் உணர்ந்து, மனசு நெகிழ்ந்து, உற்சாகத்தில் நிரம்பியிருக்கிறது. நிறைய காரணங்கள்.  அதில் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் இங்கு பகிர ஆசைப்படுகிறேன். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏகப்பட்ட ஆசைகள், கனவுகள் இருக்கும். எனக்க

"நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க.. அப்பா"... உலாப் போகும் உணர்வுகள் (2)

இருக்கு.. இந்த ஆஸ்பத்திரியில் நமக்கு வித்தியாசமான அனுபவம் இருக்கு என்று மனதுக்குள் ஒரு அசரீரி ஓட.. மெல்லிய சிந்தனையுடன் தனது பேகை எடுத்து கட்டில் மீது மீது வைத்து அதைத் திறந்து துணிகளை புரட்டி லுங்கியை உருவி அதைக் கட்டிக் கொண்டான் ஆதவன்.  செல்போனை எடுத்து வீட்டுக்கு போன் செய்து, நான் வந்துட்டேம்மா.. எல்லாம் நல்லாருக்கு. நல்ல ரூம் மேட் கிடைச்சிருக்கார் என்று கூறி விட்டு போனை கீழே வைத்தான்.  அறைக்கு வெளியே என்ன நிலவரம் என்று பார்ப்பதற்காக மெல்ல வெளியேறி வந்தான். நீண்டு கிடந்த காரிடாரில் ஒரு விதமான அமைதி. அறைகள் எல்லாம் கதவு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஆனால் உள்ளுக்குள் விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அமைதியாக. ஆதவனின் அறைக்கு இடதுபுறத்தில் ஒரு அறை. அதில் அப்பா, மகள் இருப்பது தெரிந்தது. அதற்கு எதிர்புற வரிசை மூலை அறையில் ஒரு வயதான கணவன், மனைவி. கணவர் தண்ணீர் பிடிப்பதற்காக பிளாஸ்க்குடன் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்து ஆதவன் புன்னகைத்தான். பதிலுக்கு அவரிடமிருந்தும் ஒரு சின்னப் புன்னகை. "நல்லாருக்கீங்களா. இப்ப பரவாயில்லையா" "நல்லாருக்கேன் சார்.. புது

"கிங் இன்ஸ்டிடியூட் அரிசில நம்ம பெயர் எழுதியிருந்தா என்ன சார் செய்ய முடியும்?".. உலாப் போகும் உணர்வுகள் (1)

 "என்னங்க பண்ணலாம்.. பேசாம ஹாஸ்பிடல் போய் அட்மிட் ஆயிடுறீங்களா?" லட்சுமி அப்படிக் கேட்டபோது ஆதவனுக்கு தெளிவாக எந்த யோசனையும் வரவில்லை. மனதுக்குள் மெல்ல குழப்பம் குடியேறியது. போகலாமா, வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தை விட, நமக்கு ஏதாவது நடந்து விட்டால் அகிலன் நிலைமை என்னாகும் என்ற பயம்தான் முதலில் தலை தூக்கியது. கையில் வைத்திருந்த ரிப்போர்ட்டை திரும்பப் பார்த்தான்.. சின்ன யோசனைக்குப் பிறகு " ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் லட்சுமி, ஹாஸ்பிடல் போயிடலாம்" ஆதவன் சொன்னதைக் கேட்டதும், லட்சுமிக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் பேக்கிங் முடிய.. 4 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினான் ஆதவன். மனதுக்குள் இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயமெல்லாம் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் கூட ஏதோ ஒரு குழப்பம்.. கார் மெல்ல வேகம் பிடித்து பாய்ந்து செல்ல, பின்னால் ஓடிச் சென்ற உருவங்களை உள்வாங்கி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்த ஆதவனுக்குள் எண்ணற்ற சிந்தனைகள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை.. ஒவ்வொரு விதமாக.. ஒவ்வொரு சுவையில், ஒவ்வொரு திசையில்.. அத்தனை பேரையும் வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றைச் சொல்லாக.